Soms hoop je op meer en soms reken je er niet op en wordt je verrast. Zo kan ik dat wellicht het beste omschrijven al je kijkt naar de resultaten van afgelopen zaterdag toen in Den Bosch de finales werden gespeeld van het Junior Master circuit.

De hoop is gebaseerd op het feit dat je weet dat spelers en speelsters beter kunnen presteren, maar dat het wachten is op het juiste moment dat alles op zijn plaats valt. Op enkele toernooien is dat trouwens al gebeurd en dat geeft aan dat we nog altijd goed bezig zijn op de Badmintonschool.

Laten we beginnen met de heren. Remco van der Lee speelde zijn allerlaatste JM toernooi. Hij worstelt met zijn vorm en dat vreet aan hem. Ook gisteren was dat weer het geval. Hij liet soms eindelijk even zien wat hij met zijn lengte en techniek allemaal kan met zijn goede geplaatste aanvallende slagen vanuit het achterveld en sterke netspel. Dat geeft in ieder geval weer vertrouwen voor de toekomst.  Damian Schouten speelt de laatste paar maanden een goed niveau met als uitschieter JM BCRS. Vertrouwen en rust in zijn spel is belangrijk. Damian is altijd zeer gedreven waarbij geduld niet iets is wat je je bij hem kunt voorstellen. Gecontroleerd spelen onder spanning is iets wat bij hem nog verder moet groeien. Spanning doet iets met je lichaam en met name je onderarm. Nu nam hij op belangrijke momenten net even de verkeerde beslissing  en kwam hij zijn sterke poule net niet door. Dit tot grote frustratie van hemzelf. Begrijpelijk en dat mag ook.  Maurice Tjan is ook zeer gedreven om het beste uit zichzelf te halen. Hij is sterk aan het net en beheert bovenhands al meerdere schijn- en aanvallende slagen. Zijn scorend vermogen is helaas nog iets te gering, maar dat gaat zeker nog veranderen als hij nog wat gaat groeien en meer kracht gaat krijgen. Maurice wist wel knap zijn poule door te komen en werd uitgeschakeld in de kwartfinale.  Maurice toonde aan zijn weg om aansluiting te vinden bij de top gevonden te hebben. Kwestie van doorgaan en veel partijen op dit niveau blijven spelen.  Als laatste Jessy Molier. Ook bij hem veel gedrevenheid om zo veel mogelijk punten te scoren tegen tegenstanders waar hij bij voorbaat kansloos wordt geacht. Jessy legt zich daar niet bij neer en gaat voor ieder punt. Dat maakt Jessy een goede kanshebber voor de toekomst. Jessy speelt slim, maakt zich ogenschijnlijk nauwelijks druk en geniet ook van de mooie punten die hij soms maakt. Geen frustratie na verlies, maar gewoon de volgende keer beter en hard blijven werken op trainingen. Jessy komt nog wat diepte in zijn slagen tekort vanuit het achterveld, zeker als het slagentempo omhoog gaat. Maar ook dat gaat nog goed komen met zijn groei en trainingsinzet.

Bij de dames begin ik met de jongste Megan Molier. Iemand die zich niet de kaas van het brood laat eten en een gedrevenheid laat zien, die ongekend is. Door het gebrek aan lengte en de kracht moet zij het echt hebben van slim spel en dat lukt heel aardig. Dat bracht haar nu ook in de kwartfinale.  Een hele mooie prestatie in dit deelnemersveld. Dan Karlijn van der Lee. Ook zeker gedreven, maar nog teveel kijkend naar de negatieve dingen en dan met name de slagen die fout gaan, terwijl ze de partij wel wint. Op zich is kritiek op jezelf een goede eigenschap voor topsporters, maar laat het niet doorslaan naar negativiteit, want dat tast dan weer je prestatie aan. Karlijn verraste iedereen door de halve finale te halen en daarmee een kroon op de mooie vooruitgang die ze dit seizoen heeft laten zien. Uiteindelijk haalde ze in de halve finale niet meer haar niveau en verloor ze van degene van wie ze vorig week nog verrassend wist te winnen. Iedereen lijkt dus steeds meer op de hoede voor Karlijn en dat is een ontwikkeling die je graag wilt zien. Als laatste Chloë Li. Zij was favoriet voor de eindoverwinning in haar categorie U13. Eigenlijk verliep het toernooi tot aan de finale redelijk soepeltjes. Dat ook zij geen robot is, bleek uiteindelijk in de finale. Zij haalde niet haar niveau, uiteraard ook door de druk die haar tegenstandster haar oplegde. Chloē is een natuurtalent waarbij wel gemakzucht op de loer ligt. Zij lijkt niet wakker te liggen van winst of verlies en komt op iedereen lekker ontspannen over en dat is op zich ook een goede eigenschap. Ik blijf als trainer ook kritisch naar haar toe, want  met alleen talent bereik je niet de absolute top.

Wellicht een wat uitgebreider verslag, maar dit schetst denk ik wel een mooi beeld van de spelers en speelsters die ik heb zien spelen. De mentale component in wedstrijden blijkt keer op keer belangrijk en wordt ook steeds belangrijker. Het zelflerend vermogen, wat gebeurt er op de baan, wat doet de tegenstander en hoe moet ik daar op anticiperen, zijn aspecten die je op trainingen door het ontbreken van wedstrijdspanning, nauwelijks kunt trainen. Als je als trainer ook niet komt kijken naar wedstrijden weet je ook niet hoe spelers acteren tijdens wedstrijden en hoe ze reageren op spelsituaties.  Door er alleen al over te praten met de kinderen en ze een spiegel voor te houden, maak je weer kleine stapjes in de ontwikkeling van de kinderen.

Ook komend seizoen zal de BS weer actief aanwezig zijn bij wedstrijden van onze kinderen.