Zoals eerder aangegeven zou ik nog een keer terugblikken op het seizoen 2015/2016.

Het seizoen startte met het JM in  Duinwijck en een week later het RJC van DKC. Als je dan  de verslagen nog eens terugleest zie je pas hoe hard het dit seizoen is gegaan met een groot aantal spelers en speelsters. Nieuwkomers bij de Badmintonschool deden gelijk van zich spreken en een aantal spelers en speelsters uit de A-selectie gaven hun visitekaartje gelijk af.  De sterke groei van de nieuwkomers lopende het seizoen was ook de aanleiding om de trainingsopzet te wijzigen en groepen samen te voegen.

Ik heb dit seizoen weer vele sporthallen bezocht en veel spelers en speelsters aan het werk gezien. Passie, gedrevenheid en veel inzet zijn heerlijk om naar te kijken. Niet iedereen laat dat zien op de baan of reageert emotioneel als het niet gaat zoals het zou moeten gaan. Ook daarvan heb ik bij zowel jongens als meisjes weer vele voorbeelden gezien.

Er waren zelfs ideetjes om het aantal trainingsavonden uit te breiden gelet op het succes en de resultaten op dat moment. Zaalruimte was er wel, echter de invulling is er  door omstandigheden nog niet van gekomen.

Opvallend aan het einde van het seizoen is het onverwacht grote verloop. Motivatie, school, leeftijd en andere trainingsmogelijkheden zijn zo’n beetje de hoofdoorzaken. Reden om toch nog eens kritisch te evalueren of we wel goed bezig zijn. Op het gebied van de trainingen was er zeker bij de A-selectie, maar ook bij de andere groepen niet altijd de inzet die mag worden verwacht en werd er nog wel eens ondermaats getraind of aangeklooid. Een aantal spelers en speelsters hadden ook moeite, omdat zij het gevoel hadden geen stap meer vooruit te komen in hun prestaties. Dit is overigens een normaal fenomeen. Bijna iedereen krijgt te maken met een status quo waarbij je gedurende enkele maanden blijf “hangen” en geen meter meer vooruit gaat of zelfs slechter gaat presteren. Uiteindelijk komt iedereen daar weer uit en is blijven trainen en vertrouwen houden dat het weer goed gaat komen uiteindelijk de beste oplossing. Typisch genoeg zijn de resultaten over het afgelopen seizoen zeker niet slecht. De ruimte die spelers en speelsters hebben gekregen tijdens de trainingen als de trainer even niet oplette, was mogelijk te groot, waar de trainer zelfdiscipline en motivatie mag verwachten van talentvolle spelers en speelsters . De benodigde zelfdiscipline om goed te trainen bleek lang niet bij iedereen aanwezig.  Ik denk dat ik het nu wat zwaar aanzet, maar een aantal ouders hebben mij daar wel lopende het seizoen terecht op gewezen. Ook kinderen zijn daar trouwens met regelmaat op gewezen of hebben ongetwijfeld gemerkt aan de trainer dat deze niet tevreden was over de inzet. De boog kan natuurlijk niet altijd gespannen zijn.

De grootte van de A-groep is daarom ook voor het komende seizoen aangepast, zodat de aandacht bij een kleinere groep ligt. De nieuwe groepen zijn bekend en staan elders op deze site vermeld.

Er volgt binnenkort nog een evaluatie met het bestuur van de Stichting en daarin wordt ook besproken de huidige opzet van de BS en of we al of niet in deze vorm moeten doorgaan.  Een aantal verenigingen gaat zelf het aantal trainingen uitbreiden en meer aandacht geven aan talentvolle jeugd. Dat is dan een goede ontwikkeling voor de badmintonsport en zou de BS mogelijk overbodig kunnen maken. Als je als BS te weinig toegevoegde waarde kunt bieden en/of het talent dat zich aandient te gering is, moet je realistisch zijn en gaan nadenken over je bestaansrecht.

Wees gerust, voor komend seizoen houden we de structuur zeker nog vast.